Εκλογική διαδικασία και social media

 

Το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερο η συζήτηση επικεντρώνονται στην εκλογική διαδικασία. Τα πρόσωπα, τα λόγια τους και τα έργα τους είναι οι παράγοντες που επηρεάζουν τους περισσότερους ψηφοφόρους. Όμως, σε μία εποχή όπου το ίντερνετ και οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιούνται κατά κόρον, θα ήταν εύλογο να συζητάμε για την προβολή κάθε πολιτικού μέσα από αυτά και κατά πόσο ενεργ@ είναι. Αλήθεια έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο τα social media επηρεάζουν την εκλογική διαδικασία;

Η γρήγορη εξάπλωση των πλατφορμών κοινωνικής δικτύωσης και ο ρόλος τους στην πολιτική διαδικασία έδωσε τη δυνατότητα στους πολίτες να επιλέξουν ποιο κόμμα ή υποψήφιο θα υποστηρίξουν.  Επομένως, μέσα από ζωντανές ομιλίες, φωτογραφίες, άρθρα με υλικό από επιτόπιες συναντήσεις και ανάρτηση κειμένων από υποψηφίους που παροτρύνουν και στέλνουν θετικά και εντυπωσιακά μηνύματα, γίνεται η προσπάθεια προσέλκυσης ψηφοφόρων.

Επιπλέον, όλοι αντιλαμβανόμαστε την αλληλεπίδραση που παρατηρείται ανάμεσα στους υποψηφίους και τους ψηφοφόρους. Τα κοινωνικά μέσα αποτελούν καθοριστικό παράγοντα στη σχέση αυτή. Η φράση "μέσα κοινωνικής δικτύωσης" αναφέρεται σε μια ευρεία ποικιλία υπηρεσιών που βασίζονται στο διαδίκτυο και σε κινητές συσκευές και επιτρέπουν στους χρήστες να συμμετάσχουν σε διαδικτυακά debates, να συνεισφέρουν με τα σχόλια και τις παρατηρήσεις τους και να επικοινωνούν μεταξύ τους σε μία διαδικτυακή κοινωνία.

 Είναι γνωστό πλέον πως τα social media κυριαρχούν έναντι των παραδοσιακών, αφού δεν υπόκεινται σε κυβερνητικούς περιορισμούς και είναι υποστηριχτές της  ελευθερίας του λόγου. Επιπλέον βοηθούν τους υποψηφίους να οργανώσουν ένα ελκυστικό προφίλ, να  προωθήσουν την καμπάνια τους και να μιλήσουν άμεσα με τους υποστηριχτές τους χωρίς όμως να πουν κουβέντα για το πράσινο, για την βελτίωση του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε και τις ευκαιρίες για απασχόληση στον τόπο μας.

Γίνεται κατανοητή η δύναμη των κοινωνικών δικτύων και στην εκλογική διαδικασία. Ωστόσο υπάρχουν και άλλοι δρόμοι για έναν υποψήφιο να παρουσιάσει τον εαυτό του και να  περάσει τα μηνύματα του, όπως παραδοσιακά γινόταν έως τώρα. Όμως σκεπτόμενοι την ενασχόληση τόσων νέων προσώπων όχι μόνο με τα κοινωνικά δίκτυα αλλά και με την πολιτική θα πρέπει να αδράξουμε την ευκαιρία και να το εκμεταλλευτούμε στο έπακρο. Το θέμα είναι η συχνή επικοινωνία με την κοινωνία να κρατηθεί και μετά τις εκλογές, τότε που όλα σχεδόν τα έργα θα γίνουν πράξη.

 

Σταματία

 

Προϊόν μυθοπλασίας

 

Συχνά η ενημέρωση μας μολύνει το νου, μας αναστατώνει και μας δηλητηριάζει. Η μη διασταύρωση των γεγονότων, η μη εξακρίβωση της είδησης και η βιασύνη είναι παράγοντες που ενθαρρύνουν την ελεύθερη διακίνηση των ψευδών ειδήσεων. Έτσι και την περασμένη εβδομάδα. Η έλλειψη επαγγελματισμού ή καλύτερα η απουσία, ήταν η αιτία για την προβολή δύο συνταρακτικών γεγονότων. Οι ψευδείς ειδήσεις, ως γνωστών, σπέρνουν πανικό, συζητιούνται και τελικά ξεθωριάζουν. Το θέμα είναι ότι αφήνουν το αποτύπωμά τους και τα ανάμεικτα συναισθήματα.

Ο Ραμονέ στο βιβλίο του «Η έκρηξη της δημοσιογραφίας», παρομοιάζει τα μολυσμένα τρόφιμα με τη δημοσιογραφία. Στην αρχή η ανεύρεση της τροφής ήταν σπάνια, στην συνέχεια με τις γεωργικές επαναστάσεις, οι αγροτικές περιοχές άρχισαν να παράγουν σε αφθονία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αντιληφθούμε ότι οι τροφές ήταν δηλητηριασμένες, μολυσμένες. Στη δημοσιογραφία, συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Ωστόσο, στην περίπτωση της τροφής, παρέχεται η λύση με τα βιολογικά προϊόντα. Μήπως, όπως ο ίδιος αναφέρει, θα έπρεπε και στις εφημερίδες και στα sites να υπάρχει η ένδειξη «Εγγυημένα χωρίς ψεύδη» ή «Χωρίς ανυπόστατες ειδήσεις»;

Το φαινόμενο της μυθοπλασίας το έχουμε συναντήσει αρκετές φορές, ειδικά από δημοσιογράφους αλλά και από φωτορεπόρτερ που βιάζονται να ‘’βγάλουν’’ την είδηση. Η παραποίηση των γεγονότων, η διαστρέβλωση της αλήθεια, όσο καλά και αν είναι φτιαγμένα, έχει αποδειχθεί πώς στο τέλος αποκαλύπτονται. Παρά ταύτα μεγάλοι δημοσιογραφικοί οργανισμοί και αξιόλογοι δημοσιογράφοι βρίσκουν καταφύγιο στη συγκεκριμένη τακτική. Από την άλλη μεριά, οι πολίτες δημοσιογράφοι διακινούν ειδήσεις χωρίς την παραμικρή γνώση, ρίχνοντας και άλλο λάδι στη φωτιά.

Η έννοια της ελευθερίας του λόγου δεν θα πρέπει να γίνεται προϊόν εκμετάλλευσης και οικειοποίησης από τους λίγους. Θα πρέπει να χρησιμοποιείται ώστε να πληροφορεί σωστά την κοινωνία. Η εμπιστοσύνη, η αξιοπιστία και η αλήθεια θα βοηθούσαν την κοινωνία να πάει μπροστά. Οι πολίτες δεν θα ερχόταν αντιμέτωποι με ηθικούς πανικούς, αλλά θα ήταν σωστά πληροφορημένοι για ένα γεγονός και θα το αντιμετώπιζαν ανάλογα.

Σταματία

 

 

Η ιδιωτικότητα του διαφορετικού

 

Υπάρχει ένα ερώτημα: Γιατί μας ελκύουν οι ζωές των διάσημων προσώπων, ειδικά όταν περιλαμβάνουν στοιχεία ασυνήθιστα ή μη ηθικά αποδεκτά κατά τα δικά μας λεγόμενα; Είναι πράγματι τόσο ενδιαφέρουσες; Οι συνήθειες και οι προτιμήσεις διαφέρουν σε κάθε άνθρωπο. Όμως, η ιστορία έχει δείξει ότι όταν προβάλλονται από τα μέσα αποκτούν κάτι το ιδιαίτερο, το ξεχωριστό.

Η ιδιωτικότητα των δημοσίων προσώπων σχετίζονταν ανέκαθεν με τα ΜΜΕ. Η σεξουαλικότητα ή η ανήθικη συμπεριφορά, όπως παρουσιάζεται από τα ίδια, τροφοδοτεί το κοινό, το οποίο αρέσκεται στην οφθαλμολαγνεία και στην κουλτούρα της κλειδαρότρυπας. Τα ακροατήρια έχουν συνηθίσει σε αυτή τη θέα και στην κατασκευή σχολίων που συνάδουν με το δικό τους πολιτισμικό κεφάλαιο.

Από την άλλη μεριά, ούτε τα ακροατήρια ούτε τα ίδια τα μέσα αναλογίζονται το διαχωρισμό των ανθρώπων. Τις ομάδες που δημιουργούνται από τον άκριτο σχολιασμό και την προβολή ανθρώπων με κάποιο ξεχωριστό-διαφορετικό στοιχείο με το οποίο απαρτίζεται η προσωπική τους ζωή. Έτσι, καθώς το συμβατικό και ηθικά αποδεκτό πρότυπο της σχέσης γκρεμίζεται, αναδύεται ο ρατσισμός απέναντι στο διαφορετικό του ‘’κανονικού’’.

Και όλα αυτά λοιπόν στο όνομα της ηθικής. Ωστόσο, για όλους εμάς που κρίνουμε, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα θέμα εκ του ασφαλούς. Ως ενός κοινωνικά αποδεκτού μέλους μιας κοινωνίας ή μιας κουλτούρας. Κάτι που μας προστατεύει και δεν μας χωρίζει από το σύνολο.

Σταματία

Ζητήματα ταυτότητας

 

Το ζήτημα της ταυτότητας είναι ένα θέμα που απασχολούσε ανέκαθεν την κοινωνία. Στην απλή θέα ενός ανθρώπου διαφορετικής φυλής και κουλτούρας, έχουν γραφτεί τα χειρότερα σενάρια και έχουν ειπωθεί οι χειρότερες κατηγορίες. Το ζήτημα της ταυτότητας αποτελεί ένα αμφιλεγόμενο θέμα και παρουσιάζεται συχνά στα μέσα ενημέρωσης καθώς οι άνθρωποι που ενστερνίζονται την επικρατούσα κατάσταση είναι ελάχιστοι. Στον αντίποδα, βρίσκονται εκείνοι με τα σκοτεινά και κλειστά μυαλά που θεωρούν εξιλαστήρια θύματα τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε, για ακόμα μία φορά, μάρτυρες μιας βίαιης και απάνθρωπης συμπεριφοράς σε μετανάστες, οι οποίοι εκτός από τις βάναυσες στιγμές που έζησαν κατηγορούνται και για εμπρησμό.

Κατά καιρούς η χώρα μας έχει δεχτεί και φιλοξενήσει ομάδες προσφύγων και μεταναστών, με τα μέσα ενημέρωσης να μεταδίδουν στιγμές από τις ζωές τους, εστιάζοντας περισσότερο στις συγκρούσεις και τους διαπληκτισμούς που λαμβάνουν χώρα. Ο ηθικός πανικός που προκαλείται κάθε φορά είναι απόρροια των σκηνών αυτών. Ίσως από την μία μεριά τα δυσάρεστα συναισθήματα που δημιουργούνται στο κοινό να είναι αποδεχτά, αφού σαν κοινωνία ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι ξένο. Η γλώσσα, η θρησκεία και η κουλτούρα αποτελούν παράγοντες που οδηγούν σε μία περαιτέρω σύγχυση αφού δεν μοιάζουν σε τίποτα με τις δικές μας, με αποτέλεσμα ο πολιτισμικά Άλλος, να θεωρηθεί τραυματικός εισβολέας της κοινωνίας μας.

Από την άλλη μεριά, η εικόνα των μαζικών εισροών, θα έπρεπε να είναι οικεία σε όλους μας, καθώς η Ευρώπη έχει δεχτεί πλήθος μεταναστών και προσφύγων τόσο για επαγγελματική αποκατάσταση όσο και για διασκέδαση. Επομένως, η συνύπαρξη με προσμείξεις φυλών, κουλτούρας, πολιτισμών έχει κάνει ανεκτική την Ευρώπη απέναντι στις μαζικές εισροές και έχει οδηγήσει στη σταδιακή εξομάλυνση της κατάστασης.

Η επιστροφή στην κανονικότητα χωρίς φόβο επέρχεται έπειτα από ένα χρονικό διάστημα, καθώς η συμβίωση με άλλους ανθρώπους, διαφορετικούς από εμάς, τελικά δεν είναι και τόσο τραγική. Αυτό όμως που είναι οδυνηρό και θα πρέπει να αλλάξει είναι οι σκέψεις των στενόμυαλων ανθρώπων.  

 

 

Σταματία

Οδεύοντας στον πρωτογονισμό

 

Ενώ σήμερα από παντού γίνονται προσπάθειες για ομοιόμορφη ανάπτυξη στον πολιτιστικό τομέα όλων των λαών, ενώ όλο και πιο επιτακτικά αναζητείται η ατομική ελευθερία και ολοκλήρωση, κάποιοι προσπαθούν να καταλύσουν την ανθρωπότητα με το φόβο της καταστροφής, που σέρνει πίσω του το έγκλημα και η βία, τα οποία σε πολλές χώρες αποτελούν τα διακριτικά χαρακτηριστικά τους.

Τι όμως οδήγησε σ’ αυτή την έξαρση της εγκληματικότητας και της βίας; Η θεοποίηση της βίας και η παραδοχή της, σήμερα, ως λύση σε πολλά καίρια προβλήματα, ανάγκασε πολλούς ανθρώπους στην υιοθέτησή της για επιδειξιομανία, εύκολο πλουτισμό και σε μία άνετη ζωή απαλλαγμένη από ανασταλτικούς παράγοντες όπως η φτώχεια, η ανέχεια και η υποαπασχόληση.

Σύμφωνα με ψυχολόγους και κοινωνιολόγους, μία από τις αιτίες που ευθύνονται για την εγκληματικότητα και την βία είναι η οικογένεια. Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν πάνω σε υγιείς βάσεις και αρχές και ο ψυχικός τους κόσμος διαμορφώνεται με βασικούς πυρήνες επίδρασης, είναι πολύ δύσκολο αυτός ο άνθρωπος να παρεκκλίνει και να λειτουργεί αρνητικά. Από την άλλη μεριά, η τηλεόραση και το διαδίκτυο αποτελούν παράγοντες που προετοιμάζουν την παιδική ψυχή για το έγκλημα ως λύση στα προβλήματα του ανθρώπου.

Πλέον το έγκλημα δεν στηρίζεται στην ατομική πρωτοβουλία αλλά πήρε την μορφή του οργανωμένου εγκλήματος, δείχνοντας την φθοροποιό δύναμή του και φανερώνεται σε ποικίλες μορφές. Η βία έτσι, ήρθε να ενισχύσει τον αναρχισμό των νέων που γκρεμίζουν το καθετί αντί να φτιάχνουν τις προϋποθέσεις για μία καλύτερη ζωή, αντιλαμβανόμενοι ότι με αυτόν τον τρόπο δεν πηγαίνουμε μπροστά, αλλά οπισθοδρομούμε οδεύοντας στον πρωτογονισμό.

Σταματία.

Αξιέπαινο παράδειγμα μιας ουτοπίας

 

Πρόσφατα, σε άρθρο του, ο αρχισυντάκτης της καθημερινής αναφέρθηκε στην πολιτική, η οποία δεν προσελκύει πια τα καλύτερα μυαλά αλλά και στους ταλαντούχους και χαρισματικούς ανθρώπους οι οποίοι αποφεύγουν κάθε ανάμιξη με την πολιτική, προτάσσοντας πρώτα από όλα την οικογένεια τους και την ιδιωτικότητά τους.

Πράγματι, τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε ότι η πολιτική ανακυκλώνει τους ίδιους ανθρώπους, με παρόμοια οράματα, σκέψεις και παρελθόν αλλά με διαφορετικό χρώμα σημαίας.

Η κοινωνία, έχει ανάγκη να αλλάξει, άλλωστε οι ίδιες οι καταστάσεις το επιζητούν. Και αν κάποτε η ψήφος κληροδοτούνταν από γενιά σε γενιά τώρα κληροδοτείται και το επάγγελμα του πολιτικού. Με αυτόν τον τρόπο όμως δεν βαδίζουμε μπροστά, μένουμε στάσιμοι, αφού οι ίδιες οι απόψεις και τα έργα μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο.

Βλέπεις, οι μορφωμένοι και αξιόλογοι άνθρωποι προτιμούν την ηρεμία τους, περιορίζονται στη δουλειά τους, στις απαιτήσεις της καθημερινότητας και έχοντας ανεπτυγμένη την κρίση τους και την πνευματική τους ικανότητα, δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τέτοιου είδους ανθρώπους. Έτσι, ζουν όσο μπορούν αποτραβηγμένοι από τα κοινά ευρύνοντας διαρκώς τον ορίζοντα των σκέψεων τους.

Αν σκεφτούμε τώρα πόσο θα άλλαζε η κοινωνία μας από ένα χαρισματικό ηγέτη σίγουρα θα εκπλησσόμασταν από τα αποτελέσματα και τις εξελίξεις.  Ο αληθινά μορφωμένος διακατέχεται από αδέσμευτες απόψεις, δέχεται τη διαφορετικότητα και δεν δρα υποσκάπτοντας τη ζωή του άλλου. Δεν περηφανεύεται και δεν κομπάζει για τον εαυτό του. Παντού οι πράξεις του προδίδουν το χαρακτήρα και την αξία του. Δεν είναι ισχυρογνώμον και δογματικός αλλά πρόθυμος να συμπληρώνει συνέχεια το ψυχοπνευματικό του υπόβαθρο.

Ο μορφωμένος λοιπόν συμβάλλει αποφασιστικά στη βελτίωση της ανθρωπότητας σε κάθε τομέα και επηρεάζει θετικά σε μεγάλο βαθμό τους γύρω του, κάνοντάς τους να προσπαθούν να τον φτάσουν και να τον μοιάσουν. Αποτελεί αξιέπαινο παράδειγμα και πρότυπο, που υιοθετώντας τις τακτικές του, ο καθένας θα μπορούσε να πάει μπροστά και να επιζήσει.

Σταματία.

Δύσκολη η επιστροφή

 

Ο Σεπτέμβριος, είναι ο μήνας που οι περισσότεροι εύχονται να μην φτάσει ποτέ. Από κάποιους έχει θεωρηθεί μεταβατικός μήνας μιας και συνδέει τη ξεγνοιασιά με τη επιστροφή στην καθημερινότητα, στη ρουτίνα της δουλειάς και στο σχολείο. Από κάποιους άλλους, ανήκει και αυτός στο καλοκαίρι. Ωστόσο, παρά τα λεγόμενα των ανθρώπων, οι όμορφες καλοκαιρινές περιπλανήσεις έρχονται να συναντήσουν το εβδομαδιαίο πρόγραμμα και τις υποχρεώσεις.

Πώς γίνεται, όμως, η άδεια ενός μήνα ή οι τρίμηνες διακοπές να μας αποσυντονίζουν και να μας βγάζουν πάντα εκτός προγράμματος; Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου λέει το γνωστό άσμα, περικλείοντας μέσα του όλο το καλοκαίρι, αφού η θάλασσα είναι η κύρια αιτία της αποδιοργάνωσης. Αυτή δηλαδή που μας χαλαρώνει και μας κάνει να ονειρευόμαστε, να σχεδιάζουμε το αύριο χαμογελώντας, που μας βοηθάει να ανακτήσουμε δυνάμεις για αυτά που έρχονται, που μας δίνει τροφή για σκέψη και που μας καθιστά δεκτικούς στα διαφορετικά πνευματικά ρεύματα των ανθρώπων που γνωρίζουμε κοντά της. Αυτά είναι αρκετά για να καταλάβουμε πόσο την αγαπάμε.  

Από την άλλη μεριά,  η μετάβαση γίνεται πιο ομαλά, πιο συνειδητοποιημένα, αφού οι βροχές και οι ασταθείς θερμοκρασίες βοηθάνε στην φθινοπωρινή προσαρμογή. Για κάποιους ο Σεπτέμβριος έχει μία γλυκιά αίσθηση, μία μυρωδιά, που μαζί δημιουργούν μία προσμονή για όλα εκείνα που πρόκειται να έρθουν, για αυτά που περιμένουμε και ευχόμαστε να εκπληρωθούν. Στον αντίποδα, υπάρχουν και οι άνθρωποι για τους οποίους οι διακοπές και η ξεγνοιασιά τώρα ξεκινάει, που ετοιμάζουν τα πράγματά τους ως χειμερινοί κολυμβητές ή απλώς αρέσκονται σε περιπάτους στο βουνό αναπνέοντας καθαρό αέρα.

Είτε ξεκινάς τώρα τις διακοπές σου είτε έχεις επιστρέψει ήδη στις υποχρεώσεις σου, ένα είναι σίγουρο, μέσα στο χειμώνα κάπου θα συμβαδίσουμε!

Σταματία.