Επιστροφή στην κανονικότητα

 

Πώς θα έπρεπε να αντιδράσει μπροστά σε αυτή την αποκάλυψη; Πώς θα έπρεπε να προχωρήσει; Ποια απόφαση θα έπρεπε να πάρει; Να επιτεθεί λυσσαλέα στους ανθρώπους που συνάντησε; Να τους προσπεράσει αδιάφορα και να συνεχίσει; Ή να προσπαθήσει να τους γνωρίσει και να επικοινωνήσει μαζί τους;

Το ίδιο δίλλημα που αντιμετώπισε μία ομάδα προγόνων μας χιλιάδες χρόνια πριν εξακολουθεί να βρίσκεται μπροστά μας σήμερα και με την ίδια αμείωτη ένταση: μια επιλογή που είναι το ίδιο σημαντική και ρητή όπως τότε. Πώς πρέπει να έρθουμε σε επαφή με τους Άλλους; Ποια στάση πρέπει να κρατήσουμε απέναντι τους; *

Μετά από ένα μεγάλο διάστημα εγκλεισμού και απομόνωσης, ήρθε επιτέλους η στιγμή να γυρίσουμε στην κανονικότητα. Τα τραπεζάκια είναι έξω, ο καθένας μας μπορεί να φτιάξει το πρόγραμμά του με βάση πάντα τα μέτρα και να απολαύσει τη μέρα του, ξεφεύγοντας από τη ρουτίνα της καραντίνας. Ίσως για κάποιους αυτή η αλλαγή να φαντάζει ουτοπία. Ξαφνικά μπορείς να απολαύσεις τον καφέ ή το φαγητό σου μαζί με άλλους ανθρώπους. Να συναναστραφείς μαζί τους, ακόμα και να συνάψεις φιλικές σχέσεις.

Ωστόσο, υπάρχουν και αυτοί που δεν έχουν συνηθίσει ακόμα στην ιδέα της ελευθερίας και συνεχίζουν τις συνήθειες της καραντίνας. Από την άλλη, συνυπάρχουν μαζί μας και οι άνθρωποι που είναι τόσο τρομοκρατημένοι με τον ιό, που αλλάζουν πεζοδρόμιο αν συναντήσουν άνθρωπο, που δεν θέλουν επαφές με φίλους και γνωστούς και προτιμούν να πορεύονται με τόνους αντισηπτικά. Ενώ στο άλλο άκρο, αυτής της πανδημίας, βρίσκονται και εκείνοι που δεν πίστεψαν ποτέ στον ιό, δεν φόρεσαν ποτέ σωστά τη μάσκα τους και προέτρεπαν και τους άλλους να κάνουν το ίδιο.

Αυτή η πανδημία μας χώρισε σε δύο, τρεις και περισσότερες ομάδες, αλλά μας χώρισε και από τους γονείς, φίλους, συναδέλφους. Τώρα όμως που τα πράγματα τείνουν προς το καλύτερο, ας εκμεταλλευτούμε την κάθε στιγμή και ας αρχίσουμε να ζούμε όπως τότε . Γιατί τίποτα δεν είναι βέβαιο.

*Ο άλλος. Ρίσαρντ Καπισίνσκι

Της Σταματίας Γκαραλιάκου