Μπορεί το ποδόσφαιρο να θεωρείται ομαδικό άθλημα και να
καλλιεργεί πνεύμα ομαδικότητας και συνεργασίας, ωστόσο όμως υπάρχει το
φαινόμενο του χουλιγκανισμού που το αμαυρώνει. Σύμφωνα με έρευνες, τα
μεγαλύτερα ποσοστά βίας, συγκεντρώνονται στο ποδόσφαιρο καθώς θεωρείται το
δημοφιλέστερο άθλημα, έχει τους περισσότερους φιλάθλους και επίσης προβάλλεται
περισσότερο από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ειδικότερα, ο φίλαθλος μετατρέπεται
σε φανατικό οπαδό, αφιονίζεται και προβαίνει σε ανεξέλεγκτες ενέργειες, ενώ δεν
είναι λίγες οι φορές που προκαλεί υλικές ζημιές και αιματηρά επεισόδια.
Συνήθως, οι κύριοι λόγοι που οδηγούν το άτομο σε τέτοια
συμπεριφορά, είναι ψυχολογικοί λόγοι και η ανεργία. Όπως παρατηρείται, τα άτομα
που αντιμετωπίζουν ενδοοικογενειακά προβλήματα, θέλουν να ανήκουν σε μία ομάδα,
ώστε να νιώθουν ασφάλεια αλλά και να έχουν δίπλα τους άτομα που να τους
προστατεύουν. Αναζητούν δηλαδή, ένα αντιστάθμισμα στοργής και αγάπης. Από την
άλλη πλευρά, οι δυσβάσταχτες συνθήκες εργασίας, οι υπερωρίες που ποτέ δεν
πληρώνονται αλλά και η υποαπασχόληση γενούν συναισθήματα πικρίας και οδηγούν σε
μια μοιρολατρική αντιμετώπιση για τη ζωή που έχει ως αποτέλεσμα το άτομο να
ξεσπά μέσα στο γήπεδο ώστε να εκτονώνεται, παρουσιάζοντας μια αήθης
συμπεριφορά.
Όμως, και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ευθύνονται για τέτοιου
είδους επεισόδια, καθώς θεοποιούν τους αθλητές και προωθούν την άκριτη μίμηση.
Οι τηλεθεατές ταυτίζονται με τους αθλητές και ειδικότερα οι μικρότερες ηλικιακά
ομάδες, υιοθετούν κοινό τρόπο εμφάνισης και στυλ και τους υποστηρίζουν τόσο
πολύ, παίρνοντας ακόμη μέρος και σε συμπλοκές. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης,
δηλαδή, έχουν ως στόχο να εγείρουν τα πάθη ώστε να αποκτήσουν περισσότερη
ακροαματικότητα.
Έχοντας λοιπόν υπόψη όλες αυτές τις αιτίες που ενδυναμώνουν
το φαινόμενο του χουλιγκανισμού, η πολιτεία θα πρέπει να θεσπίσει βραχυπρόθεσμα
και μακροπρόθεσμα μέτρα και να μην είναι τόσο ελαστική και ανεκτική όπως ήταν
δηλαδή μέχρι τώρα. Συγκεκριμένα, η πολιτεία θα πρέπει να εφαρμόσει αντεγκληματική
προπαγάνδα στην επαρχία αλλά και στα μεγάλα αστικά κέντρα, με την αφισοκόλληση
αλλά και με ομιλίες από καταξιωμένους αθλητές. Να επιβάλει αυστηρές ποινές για
πράξεις όπως βωμολοχίες και επιθέσεις πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τον
αγώνα και να γνωστοποιήσει τον νόμο για την φθορά της ξένης περιουσίας καθώς
και τις ποινές που ο ίδιος συστήνει. Με την εφαρμογή των μέτρων αυτών
ευελπιστούμε στην εξάλειψη του φαινομένου και σε φιλάθλους που θα ξεφωνούν μόνο
ωραία συνθήματα για την ομάδα τους και όχι ιαχές με την εκτόξευση μύδρων.
Της Σταματίας Γκαραλιάκου