Προϊόν μυθοπλασίας

 

Συχνά η ενημέρωση μας μολύνει το νου, μας αναστατώνει και μας δηλητηριάζει. Η μη διασταύρωση των γεγονότων, η μη εξακρίβωση της είδησης και η βιασύνη είναι παράγοντες που ενθαρρύνουν την ελεύθερη διακίνηση των ψευδών ειδήσεων. Έτσι και την περασμένη εβδομάδα. Η έλλειψη επαγγελματισμού ή καλύτερα η απουσία, ήταν η αιτία για την προβολή δύο συνταρακτικών γεγονότων. Οι ψευδείς ειδήσεις, ως γνωστών, σπέρνουν πανικό, συζητιούνται και τελικά ξεθωριάζουν. Το θέμα είναι ότι αφήνουν το αποτύπωμά τους και τα ανάμεικτα συναισθήματα.

Ο Ραμονέ στο βιβλίο του «Η έκρηξη της δημοσιογραφίας», παρομοιάζει τα μολυσμένα τρόφιμα με τη δημοσιογραφία. Στην αρχή η ανεύρεση της τροφής ήταν σπάνια, στην συνέχεια με τις γεωργικές επαναστάσεις, οι αγροτικές περιοχές άρχισαν να παράγουν σε αφθονία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αντιληφθούμε ότι οι τροφές ήταν δηλητηριασμένες, μολυσμένες. Στη δημοσιογραφία, συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Ωστόσο, στην περίπτωση της τροφής, παρέχεται η λύση με τα βιολογικά προϊόντα. Μήπως, όπως ο ίδιος αναφέρει, θα έπρεπε και στις εφημερίδες και στα sites να υπάρχει η ένδειξη «Εγγυημένα χωρίς ψεύδη» ή «Χωρίς ανυπόστατες ειδήσεις»;

Το φαινόμενο της μυθοπλασίας το έχουμε συναντήσει αρκετές φορές, ειδικά από δημοσιογράφους αλλά και από φωτορεπόρτερ που βιάζονται να ‘’βγάλουν’’ την είδηση. Η παραποίηση των γεγονότων, η διαστρέβλωση της αλήθεια, όσο καλά και αν είναι φτιαγμένα, έχει αποδειχθεί πώς στο τέλος αποκαλύπτονται. Παρά ταύτα μεγάλοι δημοσιογραφικοί οργανισμοί και αξιόλογοι δημοσιογράφοι βρίσκουν καταφύγιο στη συγκεκριμένη τακτική. Από την άλλη μεριά, οι πολίτες δημοσιογράφοι διακινούν ειδήσεις χωρίς την παραμικρή γνώση, ρίχνοντας και άλλο λάδι στη φωτιά.

Η έννοια της ελευθερίας του λόγου δεν θα πρέπει να γίνεται προϊόν εκμετάλλευσης και οικειοποίησης από τους λίγους. Θα πρέπει να χρησιμοποιείται ώστε να πληροφορεί σωστά την κοινωνία. Η εμπιστοσύνη, η αξιοπιστία και η αλήθεια θα βοηθούσαν την κοινωνία να πάει μπροστά. Οι πολίτες δεν θα ερχόταν αντιμέτωποι με ηθικούς πανικούς, αλλά θα ήταν σωστά πληροφορημένοι για ένα γεγονός και θα το αντιμετώπιζαν ανάλογα.

Σταματία

 

 

Η ιδιωτικότητα του διαφορετικού

 

Υπάρχει ένα ερώτημα: Γιατί μας ελκύουν οι ζωές των διάσημων προσώπων, ειδικά όταν περιλαμβάνουν στοιχεία ασυνήθιστα ή μη ηθικά αποδεκτά κατά τα δικά μας λεγόμενα; Είναι πράγματι τόσο ενδιαφέρουσες; Οι συνήθειες και οι προτιμήσεις διαφέρουν σε κάθε άνθρωπο. Όμως, η ιστορία έχει δείξει ότι όταν προβάλλονται από τα μέσα αποκτούν κάτι το ιδιαίτερο, το ξεχωριστό.

Η ιδιωτικότητα των δημοσίων προσώπων σχετίζονταν ανέκαθεν με τα ΜΜΕ. Η σεξουαλικότητα ή η ανήθικη συμπεριφορά, όπως παρουσιάζεται από τα ίδια, τροφοδοτεί το κοινό, το οποίο αρέσκεται στην οφθαλμολαγνεία και στην κουλτούρα της κλειδαρότρυπας. Τα ακροατήρια έχουν συνηθίσει σε αυτή τη θέα και στην κατασκευή σχολίων που συνάδουν με το δικό τους πολιτισμικό κεφάλαιο.

Από την άλλη μεριά, ούτε τα ακροατήρια ούτε τα ίδια τα μέσα αναλογίζονται το διαχωρισμό των ανθρώπων. Τις ομάδες που δημιουργούνται από τον άκριτο σχολιασμό και την προβολή ανθρώπων με κάποιο ξεχωριστό-διαφορετικό στοιχείο με το οποίο απαρτίζεται η προσωπική τους ζωή. Έτσι, καθώς το συμβατικό και ηθικά αποδεκτό πρότυπο της σχέσης γκρεμίζεται, αναδύεται ο ρατσισμός απέναντι στο διαφορετικό του ‘’κανονικού’’.

Και όλα αυτά λοιπόν στο όνομα της ηθικής. Ωστόσο, για όλους εμάς που κρίνουμε, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα θέμα εκ του ασφαλούς. Ως ενός κοινωνικά αποδεκτού μέλους μιας κοινωνίας ή μιας κουλτούρας. Κάτι που μας προστατεύει και δεν μας χωρίζει από το σύνολο.

Σταματία