Του fake news το ανάγνωσμα

 

Πολλές φορές έχουμε δει ψευδείς ειδήσεις να κατασκευάζονται από τη λεγόμενη δημοσιογραφία των πολιτών, με σκοπό την παραπληροφόρηση και τον εντυπωσιασμό του κοινού. Ίσως όμως, η συγκεκριμένη κίνηση να δικαιολογείται σε ένα βαθμό, καθώς πίσω από την παρασκευή του θέματος, υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν γνώση του αντικειμένου αλλά παρασύρονται από την καθημερινή, πολύωρη χρήση των κοινωνικών μέσων και γοητεύονται από τα ανάλογα κέρδη.

Στη περίπτωση τώρα του Αφγανιστάν και στα γεγονότα που διαδραματίζονται, δεν χωράει καμία δικαιολογία, καθώς το θέμα συγκαταλέγεται στα διεθνές και η ενημέρωση είναι καθολική. Ευτυχώς το πρακτορείο Reuters έριξε φως στην υπόθεση, διασταυρώνοντας τις ειδήσεις αλλά και τις φωτογραφίες και τα βίντεο και ξεκαθάρισε κάπως την κατάσταση. Έτσι δεν πραγματοποιήθηκαν δύο βομβιστικές επιθέσεις, αλλά μία. Η φωτογραφία του αεροπλάνου καλυμμένου με σκόνη, τραβήχτηκε από το φωτογράφο σε διαφορετική ημερομηνία. Η εικόνα της έκρηξης από το δρόμο, σε μία ευρύτερη έκδοση της ίδιας φωτογραφίας είχε δημοσιευθεί στις 10 Αυγούστου το 2015, ενώ τα πλάνα από το αεροδρόμιο της Καμπούλ τη νύχτα, δημοσιεύθηκαν από πολλούς χρήστες με διαφορετική λεζάντα κάθε φορά.

Ένα γεγονός λοιπόν μπορεί να περικλείει μέσα του τόσα πολλά fake δημοσιεύματα και να προκαλεί τόση μεγάλη σύγχυση στους αναγνώστες του. Το θέμα είναι ότι η απουσία των πυλωρών και η κάλυψη των θέσεων εργασίας από μη δημοσιογράφους είναι φυσικό και επόμενο να δημιουργήσουν τέτοιου είδους προβλήματα. Ωστόσο, όμως, η προσωπική παρακίνηση για έγκυρη ενημέρωση και γνώση μπορεί να μας βάλει στο τριπάκι της διασταύρωσης και του ελέγχου.

Της Σταματίας Γκαραλιάκου  

 

 

Σε κάθε σύνδεση, με οποιαδήποτε ευκαιρία

 

Το ερώτημα που απασχολεί τον περισσότερο κόσμο, θέτουν με κάθε ευκαιρία οι δημοσιογράφοι σε κάθε σύνδεση με κάποιον στρατιωτικό αναλυτή ή ειδικό σε καταστάσεις πολέμου. Είναι πιθανή η μεταφορά προσφυγικών ομάδων στη χώρα μας; Η προβλεπόμενη απάντηση είναι σίγουρα ναι, άλλωστε σε οποιαδήποτε εμπόλεμη κατάσταση, οι αλλοεθνείς βρίσκουν πάντα καταφύγιο στην Ελλάδα.

Εκτός όμως από την ανησυχητική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας, οι σκηνές που διαδραματίζονται και παρακολουθεί όλη η εμφύλιος, δεν θυμίζουν σε τίποτα σκηνές που θα έπρεπε να μεταδίδουν τα ΜΜΕ τον 21^ο αιώνα.

Αντί να προχωράμε μπροστά και να εκσυγχρονιζόμαστε, δυστυχώς υποστηρίζουμε αναχρονιστικές απόψεις, εικόνες και αντιλήψεις. Ο μισογυνισμός που το τελευταίο διάστημα έχει πάρει σάρκα και οστά είναι τώρα έκδηλος και στο Αφγανιστάν, με όλο και περισσότερες γυναίκες να εκλιπαρούν και να επιζητούν την ευκαιρία για διαφυγή, ξεφεύγοντας έτσι από την βίαιη καταχτητική πολιτική των Ταλιμπάν.

Ως πότε όμως τα πολιτικά τερτίπια, τόσο στις αναπτυσσόμενες χώρες όσο και σε οποιανδήποτε άλλη, θα θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές των ανθρώπων, θα τους στερούν τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και το αναφαίρετο δικαίωμα για ζωή;

Ας σταματήσει επιτέλους ο ιμπεριαλισμός, ας σταματήσουν να δαπανώνται αλόγιστα χρηματικά ποσά και ας επέλθει επιτέλους πραγματική ειρήνη, ευημερία και φιλία σε όλων τον κόσμο.

Εξάλλου, αυτό δεν ευχόμασταν από παιδιά;

Της Σταματίας Γκαραλιάκου

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία

 

Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε και πάλι τη γιορτή της αγαπημένης μας Παναγίας, αλλά νομίζω πως φέτος θα είναι διαφορετική, όπως διαφορετική θα είναι και η διάθεσή μας. Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει τη μία καταστροφή μετά την άλλη. Πλημμύρες, φωτιές, κορονοϊός και ξανά από την αρχή.

Όλοι είδαμε, είτε ως απλοί παρατηρητές είτε ως βιωμένοι την κατάσταση, τις απώλειες ανθρώπων από τις φυσικές καταστροφές (που μέχρι ένα βαθμό είναι φυσικές, σε κάποιο σημείο έχει βάλει και ο άνθρωπος το χεράκι του), τώρα όμως βλέπουμε να καταστρέφονται περιουσίες που ίσως να μην μπορέσουν να ξανά γίνουν ποτέ αλλά και η φύση μας, το δάσος μας, η χλωρίδα και η πανίδα, το οξυγόνο μας.

Η κινητοποίηση των περισσοτέρων ανθρώπων ήταν άμεση, όμως τίποτα δεν μπορεί να αντικατασταθεί τόσο εύκολα και γρήγορα. Όσες δενδροφυτεύσεις και να  γίνουν, όσα λεφτά και να συγκεντρωθούν, όση βοήθεια και να παραχθεί από εθελοντές και όχι μόνο, τίποτα δεν θα φαντάζει το πριν. Ο πόνος έχει χαραχθεί στις καρδιές μας και αυτό το αίσθημα δύσκολα ξεχνιέται.  

Σκεφτόμενοι όμως όλα αυτά και παρατηρώντας την όλη κατάσταση από μακριά και με καθαρό μυαλό, οι σκέψεις μας φέρνουν εκείνες τις εικόνες, όπου η βοήθεια του Θεού ήταν παρούσα και διάχυτη. Με αυτή λοιπόν τη σκέψη και έχοντας το μυαλό μας στη προσευχή και στη θρησκεία μας, θα τα καταφέρουμε και πάλι!

Καλή Παναγιά!

Της Σταματίας Γκαραλιάκου

Ο αθλητισμός έχει φωνή

 

 

Παρά τις όποιες δυσκολίες, οι ολυμπιακοί αγώνες διεξάγονται κανονικά, πηγαίνοντας κόντρα στις ατυχίες και στις παγίδες που στήνει η ζωή.  Οι αγώνες της 32^ης Ολυμπιάδας μπορεί να μην πλημμύρισαν τα στάδια από θεατές, αλλά πλημμύρισαν τις καρδιές μας από συναισθήματα, συγκίνηση και επιφωνήματα, υποστηρίζοντας ο καθένας το δικό του αγαπημένο αθλητή.

Πάντα όμως η όποια διοργάνωση κρύβει από πίσω και κάποια προβλήματα. Οι συγκεκριμένοι αγώνες έφεραν στο φως τις οικονομικές δυσκολίες και την μη υποστήριξη των αθλητών, οι οποίες έγιναν γνωστές από αρκετούς διαγωνιζόμενους με αποτέλεσμα το θέμα να πάρει μεγάλες διαστάσεις, με τους αρμόδιους να πλαισιώνουν τα πάνελ και να εκφράζουν όποια άποψη τους συμφέρει. Εκτός όμως των οικονομικών προβλημάτων, ο κορωνοϊός ήταν παρόν και εκεί, με τρεις αθλήτριες θετικές και κλεισμένες σε ξενοδοχείο καραντίνας, στερώντας κάθε πρόκριση και γκρεμίζοντας κάθε όνειρο για τον τελικό.

Όπως φαίνεται η ιστορία του αθλητισμού συνεχίζεται να γράφεται, εμπεριέχοντας μέσα της και την διαφορετικότητα. Η Λόρελ Χάμπαρντ που γεννήθηκε ως αγόρι διαγωνίστηκε στην άρση βαρών ως γυναίκα, μένοντας στην ιστορία ως η πρώτη transgender.  Αλλά και άλλοι αθλητές θα αφήσουν το δικό τους στίγμα, είτε μέσα από τις δηλώσεις τους είτε από την αποθέωση του κόσμου.

Με όποιον τρόπο και αν διεξάγονται και ότι και να έχει συμβεί, οφείλουμε συγχαρητήρια σε όλους τους αθλητές και σε αυτούς με τα χρυσά- χάλκινα και αργυρά και σε αυτούς που έδειξαν τον καλύτερο εαυτό, αλλά στο τέλος δεν κατάφεραν να προκριθούν. Η χώρα μας για ακόμη μια φορά ακούστηκε, συγκίνησε και μπορεί να ήταν η χώρα με τις λιγότερες συμμετοχές, έδειξε όμως την ισχύ της. Προσωπικά συγχαρητήρια και στο δικό μας αθλητή, στο χρυσό Μίλτο Τεντόγλου, που με πείσμα και δύναμη κατέκτησε την πρώτη θέση.

Της Σταματίας Γκαραλιάκου