Ραντεβού με την Ελευθερία

 

Όπως φαίνεται, οι δελεαστικές προτάσεις της κυβέρνησης είναι αστείρευτες, καθώς, κάθε λίγο και λιγάκι θέτουν στο τραπέζι καινούρια κίνητρα με σκοπό να παρακινήσουν και να τονώσουν περισσότερο το πρόγραμμα εμβολιασμού στην χώρα μας.

Η μάχη για να πειστούν οι ανεμβολίαστοι, ξεκίνησε από τους νέους, με κίνητρο τα 150 ευρώ, οδηγώντας μία μερίδα στον εμβολιασμό και εκτοξεύοντας τον αριθμό των ραντεβού στα 18.000 σε μόλις μια ημέρα. Τώρα αυτή η μάχη συνεχίζεται και θέτει  στο στόχαστρο φαρμακοποιούς και γιατρούς και προσπαθεί να τους δελεάσει με 10, 20 και 50 ευρώ αντιστοίχως.

Γιατί άραγε να το κάνει αυτό και να στραφεί στους υγειονομικούς;

Κακά τα ψέματα . Όλοι λίγο πολύ ξέρουμε πως λειτουργούν οι περισσότεροι γιατροί αλλά και η κυβέρνηση γνωρίσει πόσο εμπιστευόμαστε τον προσωπικό μας γιατρό και φαρμακοποιό. Έτσι, το να στραφεί σε αυτούς είναι τόσο εύκολο καθώς το σύστημα ‘’πόρτα πόρτα’’ θα διευκολυνθεί και θα εντείνει την ανοσία. Από την άλλη, για κάποιους υγειονομικούς αυτή η κατάσταση θα μοιάζει παιχνιδάκι, αφού είναι μυημένοι στο φακελάκι και στα ‘’μαύρα’’ χρήματα. 

Η κυβέρνηση όπως αποδεικνύεται, φαίνεται να προχωρά με ένα σκοπό, αγνοώντας τα προβλήματα που δημιουργούνται από πίσω. Χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς σκέψεις για τον συνάνθρωπο και τις καταστάσεις που του προκαλεί. Δακτυλοδεικτούμενες εικόνες, ρατσιστικές και επιθετικές συμπεριφορές, γιατί η γνώμη μου πρέπει να περάσει και να καλύψει τη δική σου, είναι τα κατάλοιπα της πανδημίας, ενώ  τώρα φέρνει στο προσκήνιο το θέμα της εμπιστοσύνης. Την εμπιστοσύνη στον γιατρό σου και στο φαρμακοποιό σου η οποία θα χαθεί.

Της Σταματίας Γκαραλιάκου

Εκστρατείες υπέρ του εμβολιασμού

 

Με ταχείς ρυθμούς, όλες οι χώρες οργανώνουν καμπάνιες υπέρ του εμβολιασμού της Covid 19, σπεύδοντας να παρακινήσουν ακόμα και τους πιο δύσπιστους, μειώνοντας τα καθημερινά κρούσματα και ‘’φρενάροντας’’ λίγο την τραγική κατάσταση που ζούμε.

Η διαφήμιση που ξεχώρισε, συγκίνησε και μας επανέφερε μνήμες προ κορωνοϊού δεν είναι άλλη από την Γαλλική εκστρατεία, η οποία έγινε viral σε μόλις μια ημέρα και περιγράφεται ως πολύ, πολύ γαλλική. Η διαφήμιση αποτελείτε από σκηνές, με ένα ζευγάρι να φιλιέται παθιασμένα στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου, έναν άνδρα και μία γυναίκα να αγκαλιάζονται, μία οικογένεια μαζί με τους παππούδες να πηγαίνουν στην θάλασσα, αλλά και μία συναυλία γεμάτη από ελεύθερους- ξέγνοιαστους ανθρώπους, έχοντας ως σλόγκαν «Ναι, το εμβόλιο μπορεί να έχει επιθυμητά αποτελέσματα».

Από την άλλη, η ελληνική πλευρά επέλεξε να κινηθεί διαφορετικά, προβάλλοντας ταυτόχρονα σκηνές, με το πώς θα είναι η ζωή μας κάνοντας το εμβόλιο και πώς χωρίς. Έτσι, από τη μία βλέπουμε ένα νέο να κανονίζει διακοπές, να ταξιδεύει με το πλοίο για κάποιο ελληνικό νησί, χωρίς ενδοιασμούς και με πολλές στιγμές ελευθερίας. Ενώ από την άλλη, ο ίδιος νέος μαθαίνει πως πρέπει να μπει σε καραντίνα, να μείνει στο σπίτι, μόνος και καταβεβλημένος από φόβο. Με λεζάντα « Είναι στο χέρι μας- Η διαφορά είναι ένα εμβόλιο», η διαφήμιση προσπαθεί να ενισχύσει τον εμβολιαστικό προγραμματισμό, ενθαρρύνοντας τους νέους για εμβολιασμό ενώ παράλληλα μας βάζει στη διαδικασία να διαλέξουμε τι τελικά επιθυμούμε.

Οι δύο συγκεκριμένες καμπάνιες χαρακτηρίστηκαν πετυχημένες και ως προς το μήνυμα που ήθελαν να περάσουν και ως προς την παρακίνηση του κόσμου. Εκείνη όμως που τάραξε λίγο τα νερά, θεωρήθηκε άστοχη, υποκριτική και με σκληρό περιεχόμενο ήταν η καμπάνια της Αυστραλίας.

Η τρομακτική διαφήμιση, που αποτυπώνει  μία σαραντάχρονη, συνδεδεμένη με οξυγόνο, γυναίκα, που προσπαθεί να πάρει ανάσα χωρίς να τα καταφέρνει, προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, όχι όμως ως προς τη σκληρή εικόνα που προβάλλει αλλά για την ηλικιακή ομάδα που ανήκει η γυναίκα. Αιτία για την σφοδρή κριτική που ασκήθηκε στην αυστραλιανή καμπάνια ήταν η άποψη, ότι η διαφήμιση στόχευε στους κάτω των 40,  παρόλο που πλαισιωνόταν από τη λεζάντα « Η Covid 19 μπορεί να επηρεάσει οποιονδήποτε… Κλείστε ραντεβού για εμβολιασμό».

Με στόχο την προστασία των πολιτών και την επιστροφή στην κανονικότητα όλες οι χώρες, κινητοποιήθηκαν, οργανώθηκαν και έστειλαν το μήνυμά τους. Τώρα η απόφαση είναι στα χέρια των ανθρώπων, είτε σε αυτούς που υποστηρίζουν με κλειστά μάτια τον εμβολιασμό είτε στους αρνητές. Το θέμα είναι, μην προσπεράσουμε τη διαφήμιση και απλά τη θεωρήσουμε πετυχημένο μάρκετινγκ, προσπερνώντας συγχρόνως και το μήνυμα που θέλει να περάσει.

Της Σταματίας Γκαραλιάκου      

Νοθεία στους νέους

 

Ή διαφορετικά η κοροϊδία που υφίστανται οι νέοι στις μέρες μας. Η συγκεκριμένη ομάδα που κάθε τόσο βλέπει τα συναισθήματα της να αλλάζουν πορεία, μιας και η απασχόλησή της είναι αβέβαιη, αντιμετωπίζει πέραν της ανεργίας και μια σειρά άλλα γεγονότα τα οποία έμμεσα τους γεμίζουν με χαρά και ελπίδα, στο μέλλον όμως καταλήγουν ανεκπλήρωτα.

Προεκλογικές θέσεις υπόσχεσης, προκειμένου να αποσπάσουν τους πολυπόθητους ψήφους, χωρίς καμία ντροπή, παρόλο που μετά τις εκλογές θα βρεθείς πρόσωπο με πρόσωπο στη μικρή κοινωνία που ζούμε και κάλυψη από ανειδίκευτο προσωπικό. Οργανισμοί με διαθέσιμες ψευδείς θέσεις εργασίας, με σκοπό την τήρηση των κανόνων για ανανέωση του προσωπικού σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, για αποφυγή κυρώσεων. Αλλά και προγράμματα δωρεάν εξειδίκευσης με προβληματικές πλατφόρμες.

Και όλα αυτά στους νέους που όπως συχνά λένε είναι το μέλλον της χώρας μας, εκείνοι που θα πάνε την κοινωνία ένα βήμα μπροστά, εκείνοι που κατέχουν καλά την τεχνολογία και μπορούν να φτιάξουν ένα καλύτερο αύριο. Πώς θα γίνουν όμως όλα αυτά, δεν αναρωτιέται κανένας. Όλοι βασίζονται στις σπουδές, όταν ολοκληρώνονται όμως οι σπουδές και τα ‘’ μεγάλα μυαλά’’ φεύγουν, τότε οι ευθύνες πέφτουν σε αυτούς που μένουν πίσω. Ας σταματήσουμε εν τέλει να ασχολούμαστε με τους νέους που εγκαταλείπουν την πατρίδα τους και ας δώσουμε πραγματικές ευκαιρίες στους υπόλοιπους νέους, δοκιμάζοντας έτσι , για λίγο, και αυτή την επιλογή.

Υ.Γ : Για όλους τους νέους που καθημερινά αντιμετωπίζουν κάθε είδους απογοήτευση.

Της Σταματίας Γκαραλιάκου

Stamatiagara@gmail.com

Ο Άλλος

 

Ποιος θα είναι αυτός ο νέος Άλλος; Με τι θα μοιάζει η συνάντησή μας; Τι θα πρέπει να πούμε ο ένας στον άλλον; Και σε ποια γλώσσα; Θα μπορέσουμε να ακούσουμε ο ένας τον άλλον; Να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον;*

Αυτός ο Άλλος, στις διάφορες περιστάσεις της ζωής μας, θα μπορούσε να είναι ο άνθρωπος μιας άλλης φυλής, μιας άλλης θρησκείας, μιας άλλης εθνικότητας. Σήμερα, αυτός ο Άλλος, είναι ο ανεμβολίαστος άνθρωπος, που δεν έχει τα ίδια προνόμια με τους άλλους, που δέχεται τον κάθε διαχωρισμό σιωπηλά,  ο σε λίγο καιρό δακτυλοδεικτούμενος, που θα αποτελέσει αιτία για τη δημιουργία νέων ρατσιστικών φαινομένων.

Και όλα αυτά σε ένα μικρό χρονικό διάστημα και από αποφάσεις των υψηλά ιστάμενων που μας ενθαρρύνουν και μας παρακινούν να καταρρίψουμε κάθε ανισότητα, να άρουμε τους φυλετικούς διαχωρισμούς, να απαλλαχτούμε από στερεοτυπικές απόψεις και να κοιτάμε την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Τώρα όμως, όλα αυτά ανατρέπονται και δημιουργούν προβλήματα σε πολλούς τομείς, αφού πλέον θα πρέπει να διαλέξεις αλλά και να βροντοφωνάξεις, σε ποια κατηγορία ανήκεις, σε αυτούς που θα απολαμβάνουν τη ζωή λίγο πιο ελεύθερα ή σε αυτούς που θα υφίστανται τον κάθε περιορισμό;

Δυστυχώς, τη λέξη ελευθερία δεν την εκτιμήσαμε όσο θα έπρεπε, γιατί πάντα την νομίζαμε σίγουρη, αμετάβλητη, μα τώρα θα θελήσουμε από κοινού να αναφερθούμε σε αυτό που- όπως το θέτει ο Κόνραντ- « ξυπνά την ικανότητα μας για χαρά και έκπληξη, για την αίσθηση μυστηρίου που περιβάλλει τις ζωές μας , την αίσθηση συμπόνιας και ομορφιάς και πόνου, το κρυμμένο αίσθημα αδελφότητας με κάθε δημιούργημα – και την περίπλοκη αλλά ακατανίκητη πεποίθηση συντροφικότητας που δένει τη μοναχικότητα αμέτρητων καρδιών: της συντροφικότητας στα όνειρα, στη χαρά, στη λύπη, στις φιλοδοξίες, στις ψευδαισθήσεις, στην ελπίδα, στον φόβο, που ενώνει τους ανθρώπους μεταξύ τους, που ενώνει όλη την ανθρωπότητα- τους νεκρούς με τους ζωντανούς και τους ζωντανούς με τους αγέννητους»;  *

*Ο Άλλος. Ρίσαρντ Καπισίνσκι

 Σταματία