Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο

 

Πόσες φορές έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με ανθρώπους όπου μας έχουν προσεγγίσει σκόπιμα, μας έχουν παρουσιάσει ένα ψεύτικο εαυτό και αρκετές φορές μας συμβούλεψαν για κάτι και εμείς χωρίς δεύτερη σκέψη τους ακούσαμε; Η κοινωνία μας είναι γεμάτη από τέτοιου είδους ανθρώπους και δυστυχώς αυτή η συμπεριφορά κληροδοτείτε και από γενιά σε γενιά με σκοπό το φαινόμενο να μην εξαλείψει ποτέ. Το ρήμα ξεγελώ είναι συνώνυμο αυτής της κατάστασης που περικλείει μέσα της πονηριά, αθέμιτα μέσα, πάθη και μίσος. Πώς γίνεται σε μία χώρα με δημοκρατικές ιδέες, με τόση πολιτισμική κληρονομιά, με γνώμονα την ειρήνη και την φιλία να υπάρχουν συμπεριφορές που σταματούν την πρόοδο και μας επιστρέφουν στην αδράνεια ;

Σύσσωμη η πολιτεία το τελευταίο διάστημα υπήρξε δέκτης πολλών αληθειών που διαδραματίστηκαν στον καλλιτεχνικό χώρο. Πολλοί από εμάς αναρωτηθήκαμε και ακόμα αναρωτιόμαστε πώς άριστα μας ξεγέλασαν αυτοί οι άνθρωποι. Ώρες αμέτρητες τους παρακολουθούσαμε στην τηλεόραση, ανυπομονούσαμε για την επόμενη μετάδοση του επεισοδίου, χρησιμοποιούσαμε τις ατάκες τους που μας χάρισαν πολλές ώρες γέλιου αλλά το πιο ωραίο ήταν ότι πληρώναμε για να τους δούμε. Πόσο καλοί ηθοποιοί ήταν τελικά;

Αυτό όμως το φαινόμενο επικρατεί και στις πιο προσωπικές μας σχέσεις. Όλοι λίγο πολλοί έχουμε ξεγελαστεί από ανθρώπους που άλλο έδειχναν και άλλο ήταν. Τους βάζαμε μέσα στο σπίτι μας, συζητούσαμε μαζί τους, τους αποκαλύπταμε πολλά πράγματα για εμάς αλλά και μία δύσκολη κατάσταση που βιώναμε, ήταν η αιτία να τους συμβουλευτούμε. Από την άλλη πλευρά όμως, αυτό που έχει σημασία, είναι ότι η συζήτηση μαζί τους μας οδήγησε απλώς σε μία άσχημη κατάσταση που αυτή μπορεί να ήταν ένας τσακωμός ή μία λάθος κίνηση και όχι καταστάσεις με παράγοντα την βία. Ευτυχώς όμως τα φέρνει έτσι η ζωή όπου τίποτα δεν μένει κρυφό, όλα αποκαλύπτονται. 

Όπως έχω αναφερθεί και σε προηγούμενο άρθρο μου οι καταστάσεις βίας και ειδικότερα σεξουαλικής βίας αφήνουν ως απόθεμα τόσο ζωντανά συναισθήματα τα οποία σε ακολουθούν σε όλη σου τη ζωή. Κυριευμένος πάντα από άγχος, φόβο αλλά και έλλειψη εμπιστοσύνης στο αντίθετο φύλο, πρέπει να προχωρήσεις και πολλές φορές στον ίδιο χώρο με τον θύτη.

Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να κλείσω λέγοντας πώς πρέπει πάντα να προσέχουμε, να φιλάμε τα ρούχα μας για να έχουμε τα μισά όπως λέμε ως λαός, όμως αυτό αποδεικνύεται πώς δεν ισχύει πια. Δικοί μας άνθρωποι αλλά και καλλιτεχνικά πρότυπα που θέλαμε να μιμηθούμε μεγαλώνοντας, αποδείχτηκαν τελικά ότι ήρθαν στη ζωή μας για να καλλιεργήσουν τη διχόνοια και να μας εκμεταλλευτούν, ευτυχώς όμως αυτή η ύπουλη συμπεριφορά βγαίνει στο φως άλλοτε εγκαίρως και άλλοτε με την πάροδο του χρόνου . Έτσι λοιπόν η επιλογή των ατόμων που θα συναναστραφούμε είναι στη βούληση του καθενός!

Της Σταματίας Γκαραλιάκου

stamatiagara@gmail.com