Πλαστικό χρήμα: Πώς ξεκίνησαν όλα;

 

Κάνοντας μία αναδρομή στο παρελθόν, προσπαθεί να θυμηθεί κανείς, πότε μπήκε το πλαστικό χρήμα στη ζωή μας και πότε ξεκίνησε ο ίδιος να το χρησιμοποιεί. Αμέτρητα άρθρα έχουν κατά καιρούς γραφεί ήδη από τη χρονιά του 2015, αναφέρω ενδεικτικά δύο, με τίτλους «Πώς θα μπει τέλος στις συναλλαγές με μετρητά» αλλά και το 2017 «Αυτές οι δαπάνες χτίζουν το αφορολόγητο με πλαστικό χρήμα» όπου το συγκεκριμένο άρθρο προσπαθούσε να μας ‘’μάθει’’, σε ποια προϊόντα θα χρησιμοποιούμε το πλαστικό χρήμα ή αλλιώς τις χρεωστικές/πιστωτικές κάρτες, πώς θα γίνονται οι συναλλαγές με το προσωπικό e-banking αλλά και τι είναι επιτέλους τα τερματικά POS.

Με τις προτροπές λοιπόν τόσο των πολιτικών όσο και των δημοσιογράφων, ο Έλληνας άρχισε να υιοθετεί μία στάση η οποία μπορεί στην αρχή να τον ξένισε, στην συνέχεια όμως την βρήκε μπροστά του.

Οι αντιδράσεις και οι απόψεις για το συγκεκριμένο θέμα ήταν ποικίλες. Από την μία μεριά η τρίτη ηλικία, η οποία δεν ήθελε και δεν μπορούσε σε μεγάλο ποσοστό να συμμορφωθεί στο νέο τρόπο πληρωμών αλλά και είσπραξης χρημάτων. Στη μέση, η ηλικιακή ομάδα των 45 με 65, οι οποίοι στην αρχή αντέδρασαν αρνητικά αλλά προσπάθησαν και συνήθισαν σ’ αυτή την εκδοχή και τέλος στο άλλο άκρο οι νέοι. Για τους νέους ήταν η καλύτερη και ευκολότερη λύση καθώς έχουν μυηθεί από πολύ νωρίς στη ιντερνιτική ζωή και ότι αυτή συνεπάγεται.

Στις 28 Ιουνίου 2015 η Ελληνική κοινωνία και όχι μόνο, βρίσκεται αντιμέτωπη με τους κεφαλαιακούς ελέγχους ή στον αγγλικό όρο με τον οποίο καθιερώθηκε, Capital controls. Οι τράπεζες κλείνουν και το όριο ανάληψης ημερησίως είναι τα 60 ευρώ. Θέλοντας και μη οι πολίτες στρέφονται στη χρήση καρτών για κάθε τους αγορά, με αποτέλεσμα την μεγάλη αύξηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών και την εγκατάσταση σχεδόν παντού POS. Η ημερήσια ανάληψη με την πάροδο του χρόνου αυξάνεται, μέχρι το Σεπτέμβριο του 2019 που καταργήθηκε πλήρως ο περιορισμός.

Βγαίνοντας νικητές από το συγκεκριμένο στίβο μάχης και απευχόμενοι μια παρόμοια μελλοντική κατάσταση, συνεχίζουν να ζουν με συνοδοιπόρο το πλαστικό χρήμα που για κάποιους πλέον είναι μία υποχρεωτική γραμμή ζωής, καθώς διακινώντας έτσι τις συναλλαγές απαλλάσσονται από τους φόρους. Χιλιάδες προσωπικά e –banking αλλά και εφαρμογές που μας έκαναν τη ζωή πιο εύκολη αντικαθιστώντας το χαμένο χρόνο στην ουρά της τράπεζας, μας προετοιμάζουν για μία κατάσταση που κανείς δεν είχε προβλέψει.

Ο Φεβρουάριος του 2020 είναι η χρονιά ορόσημο, στην οποία θα ξεχάσουμε ότι κληροδοτήσαμε.  Η συνήθεια των περισσοτέρων να ρίχνει τα σεντς από τα ρέστα στον κουμπαρά και το χόμπι των μικρών αλλά και των μεγάλων να συλλέγουν χαρτονομίσματα και κέρματα από άλλες χώρες, σταματούν. Τώρα το μυαλό είναι κυριευμένο από την πανδημία που έχει πλήξει τον κόσμο. Έτσι, τις συνήθειες και τα χόμπι όλων μας έρχονται να αντικαταστήσουν τα απολυμασμένα πλέον χρήματα ή η πιστωτική κάρτα που την ακουμπάς μόνο εσύ. Βρισκόμαστε λοιπόν στην εποχή του Covid 19 αλλά και στην εποχή όπου το ποσοστό των ηλεκτρονικών συναλλαγών αγγίζει το 90% . Παρατηρούμε μία οικονομία να γονατίζει αλλά από την άλλη πλευρά τις διαδικτυακές πωλήσεις να κατέχουν την κορυφή. Εδώ πλέον δεν έχουμε όριο ημερήσιας ανάληψης έχουμε όμως το ρητορικό ερώτημα: ποιος άραγε να άγγιξε αυτά τα λεφτά ;  

Είτε λοιπόν αυτό λέγεται κεφαλαιακός έλεγχος είτε πανδημία ,οι καταστάσεις αλλά και η τεχνολογία εκεί θα μας οδηγούσαν. Εμείς περιμένοντας στωικά, αποδεχόμαστε ότι καινούριο εμφανίζεται στην ζωή μας, με ή χωρίς ενδοιασμούς. Χρησιμοποιούμε το πλαστικό χρήμα αλλά και όλα τα e- και αναμένουμε τι αυτό θα μας επιφέρει. Το θέμα είναι ότι πλέον μάθαμε σ’ αυτό τον τρόπο ζωής και ότι δύσκολα θα τον αλλάζαμε.

Της Σταματίας Γκαραλιάκου

Tik Tok. Γιατί μιλάμε όλοι για αυτή την εφαρμογή;

Κάνετε Tik Tok ή ακόμα; Είναι η ερώτηση που ηχεί στα αφτιά των περισσοτέρων εφήβων αλλά και ενηλίκων καθώς η εφαρμογή μπήκε για τα καλά στην ζωή μας και στα περισσότερα Smartphone. Η εφαρμογή με το μεγαλύτερο ιστορικό ρεκόρ downloads, όπου τον Απρίλιο έφτασε τα 2 δισεκατομμύρια, επιτρέπει τη δημιουργία και κοινοποίηση σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα, μουσικής και κωμικών ή μη βίντεο μικρής διάρκειας, ενώ παράλληλα με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης προτείνει βίντεο ανάλογα με τις αντιδράσεις και προτιμήσεις των χρηστών.

Το next big thing προσφέρει πλήθος δυνατοτήτων τόσο στο κομμάτι της διαφήμισης και του marketing όσο και σε θέματα επικαιρότητας. Η ευκολία να αποτυπώσεις την κάθε στιγμή σε έναν ήχο ή βίντεο ελκύει όλο και περισσότερους χρήστες εκτοξεύοντας τα κέρδη της εταιρείας, ειδικά στην εποχή του κορωνοϊού. 

Το Tik Tok αποτελεί μία καλή ευκαιρία για marketing παρόλο που πολλοί marketer μεγαλύτεροι των 30 ετών δεν έχουν καν ακούσει για την συγκεκριμένη εφαρμογή. Τα βίντεο που ανεβαίνουν δεν είναι πλέον μόνο μουσικά, αφορούν την επίδειξη δεξιοτήτων και ικανοτήτων των χρηστών, φάρσες, χρήση προϊόντων, κατασκευές, ομορφιά, μόδα κλπ.  Ωστόσο υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να προβληθεί ένα brand μέσω του Tik Tok, οι οποίοι δεν διαφέρουν σημαντικά από τα άλλα κοινωνικά δίκτυα. Συγκεκριμένα, μία μάρκα μπορεί να δημιουργήσει και να λειτουργήσει το δικό της κανάλι, να συνεργαστεί με influencers για να διαδώσει το μήνυμά της σε μεγαλύτερο κοινό και να πληρώσει για να διαφημιστεί. Οι παραπάνω τρόποι μπορούν να χρησιμοποιηθούν και συνδυαστικά.

Όσον αφορά το κομμάτι της διαφήμισης, η διαφήμιση στο Tik Tok βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο, αφού μόλις τον Ιανουάριο του 2019 άρχισε να εμφανίζει κάποιες διαφημίσεις. Το βασικό ζήτημα είναι αυτό του προϋπολογισμού, καθώς απαιτούνται 500$, καθιστώντας αυτομάτως την πλατφόρμα αρκετά ακριβή, ειδικά για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Από την άλλη μεριά, όπως παρατηρείται τον τελευταίο καιρό, η εφαρμογή θέτει στο προσκήνιο και θέματα της επικαιρότητας παρακινώντας έτσι το ενδιαφέρον των χρηστών. Η συνήθεια πλέον των νέων να κάνουν την κάθε στιγμή τους Tik Tok, οδήγησε στην εξιχνίαση ενός εγκλήματος. Συγκεκριμένα στο Σιάτλ των ΗΠΑ, μία παρέα εντόπισε μία βαλίτσα η οποία τους φάνηκε καλό αντικείμενο για να γυρίσουν ένα βίντεο, κάνοντας πλάκα ότι η βαλίτσα περιείχε χρήματα. Όταν η κοπέλα άνοιξε την βαλίτσα με ένα ξύλο, κατάλαβε από τη φρικτή μυρωδιά ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Η βαλίτσα αποκάλυψε ένα μακάβριο έγκλημα, καθώς περιείχε τμήματα από οστά ανθρώπου.  

Το επόμενο κατόρθωμα της εφαρμογής, επικεντρώθηκε αυτή τη φορά στην πολιτική και συγκεκριμένα στον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, αφού τάραξε τα νερά του Λευκού οίκου. Μία 51χρονή και άλλοι έφηβοι χρήστες βρίσκονται πίσω από το μποϊκοτάζ της προεκλογικής συγκέντρωσης  του Τραμπ στην Οκλαχόμα. Η 51χρονη γυναίκα παρακίνησε πολλούς χρήστες να ‘’κρατήσουν’’ ένα εισιτήριο για την ομιλία του Ρεπουμπλικάνου και στην συνέχεια να μην εμφανιστούν. Η ομιλία του προέδρου Τραμπ στην Τούλσα της Οκλαχόμα αναμενόταν να είναι η μεγαλύτερη συγκέντρωση στον κόσμο σε κλειστό χώρο εν μέσω πανδημίας του νέου κορωνοϊού . 

Όπως αποδεικνύεται από τις έρευνες αλλά και από τις εξελίξεις, η εφαρμογή φαίνεται να βρίσκεται στο ζενίθ της και να χαρακτηρίζεται αρκετά δυναμική συγκριτικά με τα άλλα κοινωνικά δίκτυα. Αυτό όμως που προκαλεί ανησυχία στους χρήστες και για αυτό έχει υποστεί πολλές μηνύσεις, είναι ότι η εφαρμογή παραβιάζει τα προσωπικά δεδομένα των παιδιών και καταγράφει τις συμπεριφορές τους για χρήση σε διαφημιστικές και άλλες επιχειρήσεις προώθησης προϊόντων ή υπηρεσιών . Μία εφαρμογή λοιπόν, τόσο διασκεδαστική μπορεί ανά πάσα στιγμή να καταστεί επικίνδυνη με την αλόγιστη χρήση των νέων αλλά και χωρίς την επίβλεψη των γονιών. Για αυτό λοιπόν ο γονέας πρέπει να επιβλέπει συχνά το παιδί του και να το προτρέπει ώστε να χρησιμοποιεί βίντεο και μουσική που είναι γνωστά τόσο στο ίδιο όσο και στον γονέα από την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, μ’ αυτό τον τρόπο, το TikTok μπορεί να αποτελέσει μια ευχάριστη εμπειρία!

Ανεργία. Μία λέξη που δεν γνωρίζουν πολλοί έφηβοι.

Αυτό που με ώθησε να συγγράψω το συγκεκριμένο άρθρο, ήταν το τηλεφώνημα της δεκαεξάχρονης ξαδέρφης μου, η οποία δεν μπορούσε να καταλάβει για πιο λόγο δεν εργάζομαι, γιατί δεν ψάχνω για δουλειά και γιατί δεν πηγαίνω να εργαστώ σε κάποια καφετέρια. Ύστερα από αυτό λοιπόν, συνειδητοποίησα πως η λέξη ανεργία δεν ηχεί στα αφτιά των εφήβων και ίσως να μην την χρησιμοποιούν και στο λεξιλόγιο τους. Για αυτό το λόγο αποφάσισα να ξεκινήσω το άρθρο μου κάπως έτσι.. 

Η Ανεργία είναι η κατάσταση ενός ατόμου, που, ενώ είναι ικανό, πρόθυμο και διαθέσιμο να απασχοληθεί, δεν δύναται να βρει εργασία.

Συνειδητοποίησα ακόμη, ότι δεν γνωρίζουν και τι γίνεται εκεί έξω από θέμα εργασίας. Νομίζω πώς όπως εμείς έτσι και αυτοί στο μυαλό τους έχουν ένα μέλλον με το δρόμο για την εργασία ορθάνοικτο, χωρίς εμπόδια, με έναν ικανοποιητικό μισθό, ο οποίος θα τους καλύπτει όλα τους τα έξοδα, θα είναι τελείως ανεξάρτητοι από τους γονείς και ίσως οι περισσότεροι από αυτούς να φαντάζονται το μέλλον τους ως σερβιτόροι, γιατί πλέον, το 2020 αυτό είναι το πρότυπο των περισσοτέρων. Ίσως, πολλά από τα παιδιά αυτά να μην γνωρίζουν ότι η ανεργία αποτελεί πλέον μία κοινωνική μάστιγα, ένα πλήγμα, ένα τεράστιο πρόβλημα, που μένει και θα μείνει άλυτο, όσο και αν οι πολιτικοί αρχηγοί επιμένουν ότι ανοίγουν θέσεις εργασίας. Ίσως επίσης να μην γνωρίζουν ότι ο ανώτερος μισθός δεν επαρκεί ούτε για τα προς το ζην, ότι οι περισσότεροι δουλεύουν μαύρα και η εργασία τους δεν έχει σχέση με το αντικείμενο των σπουδών τους. Ίσως ακόμη να τους διαφεύγει ότι στο σύνολό τους, το μεγαλύτερο ποσοστό στηρίζεται και εξαρτάται από τους γονείς ή εγκαταλείπει την γενέτειρα πατρίδα τους και βγαίνουν στο εξωτερικό.

Κανείς όμως, από τους εφήβους, δεν θα μπορέσει να καταλάβει πώς δημιουργήθηκαν όλα αυτά, πώς δηλαδή φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο. Η γνώμη μου είναι, ότι ευθύνεται και σε μεγάλο βαθμό μάλιστα η νοοτροπία του Έλληνα, καθώς επιθυμεί επαγγέλματα όπως γιατρός, δικηγόρος ή εκπαιδευτικός πιστεύοντας πώς θα ενταχθεί στο σύστημα της εργασίας αμέσως αφού ολοκληρώσει τις σπουδές του. Επίσης, η απερισκεψία και η ανωριμότητα της ηλικίας, που δεν βοηθάνε τον νέο να επιλέξει την σχολή με κριτήριο τις ικανότητές του αλλά με κριτήριο την καλύτερη φοιτητική ζωή αποτελεί ένα ακόμη πρόβλημα.

Όλα αυτά λοιπόν έχουν ως αντίκτυπο, σήμερα, ο νέος να φτάνει στο σημείο να κατηγορεί τον εαυτό του για το επάγγελμα που διάλεξε, να σκέφτεται ότι αν είχε διαβάσει περισσότερο ίσως να σπούδαζε κάτι που θα είχε μεγαλύτερη ζήτηση, να γεμίζει με ενοχές το μυαλό του που δεν μπόρεσε να είναι αυτόνομος και εξαρτάται ακόμα από τους γονείς του και  ξαφνικά να βρεθεί στη θέση όπου θα έχει χάσει την διάθεσή του, την κοινωνικότητα του, καθώς η ανεργία του στερεί το θεμελιώδες δικαίωμα, τη ζωή.

 Ας βγάλουμε λοιπόν τις παρωπίδες από τους έφηβους και ας τους μιλήσουμε για τα θέματα που απασχολούν την κοινωνία, τόσο το σχολείο όσο και η οικογένεια ώστε το παιδί να έχει μια ευρεία εικόνα της πραγματικότητας. Όσο για εμάς που βρισκόμαστε ακόμα στην αναζήτηση αλλά και στη ζήτηση ευελπιστούμε κάποια στιγμή όλοι αυτοί οι πολιτικοί που υποστηρίζουν πως το φαινόμενο της ανεργίας σιγά σιγά εξαλείφεται, να μας προσδιορίσουν ποια είναι τα κριτήρια και οι γνώσεις για να βρούμε εργασία.

Της Σταματίας Γκαραλιάκου

Ζωή. Μία λέξη τόσο μικρή…..

Συντετριμμένη από την είδηση που έχει κυριεύσει το μυαλό μου, αναρωτιέμαι πώς σε μία εποχή που η τεχνολογία έχει αλλάξει τον κόσμο και έχει επινοήσει τόσα επιτεύγματα μπορούμε να αναφέρουμε και να υποστηρίζουμε την άποψη ότι η απώλεια τόσων ανθρώπων οφείλετε σε μπέρδεμα και έγινε κατά λάθος.  Και φυσικά αναφέρομαι στην κατάρριψη του ουκρανικού αεροσκάφους από τον ιρανικό στρατό σε μια περίοδο πολέμου με τις ΗΠΑ.

Ο τυχοδιωκτισμός που επικρατεί στις μέρες μας, αποτελεί ένα φαινόμενο που έχει επηρεάσει τις δύο αυτές χώρες, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν όλα τα αθέμιτα μέσα για να πετύχουν το σκοπό τους. Συναισθήματα γεμάτα μίσος και διχόνοια, παραβίαση των ηθικών αρχών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκμετάλλευση της κάθε στιγμής για πόλεμο, είναι οι εικόνες που επικρατούν όλες αυτές τις μέρες και εκτυλίσσονται στα μάτια μας.

Δε νοείτε, να διανύουμε τις πρώτες μέρες του 2020 και να κάνουμε λόγω για αφαίρεση ζωών και για πόλεμο. Σήμερα που το πολίτευμα των περισσότερων χωρών είναι η Δημοκρατία, που η θανατική ποινή έχει καταργηθεί και που τα κράτη έχουν αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς φιλίας και συμπαράστασης μεταξύ τους. Επίσης, τα τραγικά αυτά λάθη δεν διορθώνονται με δηλώσεις του τύπου είναι μία απερίγραπτη τραγωδία, ήταν ένα φρικτό λάθος ή  απαλλαχτήκαμε από ένα τέρας που σχεδίαζε να σκοτώσει πολλούς. Δυστυχώς αυτές οι δηλώσεις δεν μπορούν να διορθώσουν τις πράξεις, ούτε να επαναφέρουν στη ζωή τόσους ανθρώπους. Αυτές οι δηλώσεις εκφωνούνται μόνο για να ακουστούν, γιατί ίσως πρέπει κάτι να δηλώσουν στον τύπο από τον οποίο ερωτώνται, ώστε να δικαιολογηθούν.  

Ζωή. Μία λέξη τόσο μικρή που φέρει μέσα της πολλά συναισθήματα, εικόνες, αναμνήσεις, όρεξη για να συνεχίσεις να ζεις και να παλεύεις για να κάνεις πράξει όλα αυτά που ονειρεύτηκες, μπορεί να σβήσει μέσα σε ένα δευτερόλεπτο. Πόνος, θλίψη και ένα απέραντο γιατί είναι τα συντρίμμια που αφήνει πίσω της αυτή η λέξη. Ας ευχηθούμε και ας ελπίσουμε πως τα πράγματα θα ακολουθήσουν διαφορετική πορεία, πως η ειρήνη θα πρωταγωνιστήσει και πάλι και πως εικόνες χαράς και ευτυχίας θα πλαισιώνουν τα ειδησεογραφικά site. Ίσως αυτή η σκέψη να μοιάζει με ουτοπία, ίσως πάλι και όχι.

Της Σταματίας Γκαραλιάκου