Ο αθλητισμός του σήμερα

 

Μάχες, νίκες, ήττες, όλα βασισμένα στην εκγύμναση του σώματος και στον αθλητισμό. Ανατρέχοντας στο παρελθόν, εκτός από το ρητό « Νους υγιής εν σώματι υγιεί» συναντάει κανείς το αθλητικό κομμάτι που αποτελούσε τον κορμό ενός καλού πολεμιστή. Αργότερα αυτό το κομμάτι εξελίχθηκε με τους ολυμπιακούς αγώνες έως σήμερα, που πλέον ο αθλητισμός έγινε επάγγελμα.

Ο επαγγελματικός αθλητισμός, ο δύσκολος δρόμος που δεν είναι για όλους, είναι η αμοιβή των καλών αθλητών. Αυτών που παλεύουν, θυσιάζουν, μερικές φορές αποτυγχάνουν αλλά πάντα σηκώνουν το ανάστημά τους και προχωρούν. Πολλοί κολλάνε στο οικονομικό μέρος και δεν βλέπουν παραπέρα, με τις λαϊκιστικές απόψεις και ιδέες να παίρνουν σάρκα και οστά και να οργιάζουν. Χωρίς να αναρωτηθούν ποτέ τι πραγματικά κρύβει από πίσω αυτή η επιτυχία.

Θυσίες μιας ολόκληρης ζωής, από την παιδική ηλικία έως σήμερα, πιέσεις τόσο από την οικογένεια και τον προπονητή όσο και από οικονομικής πλευράς, αποτυχίες και σκαμπανεβάσματα. Όλα με ένα μοναδικό στόχο, να νικήσεις και να τους ανταμείψεις όλους, να εκπληρώσεις κάθε τους συναίσθημα και να προτάξεις το εσείς και όχι το εγώ.

Κάθε τόπος έχει τους δικούς του καλούς αθλητές με τις πολλές επιτυχίες, τις υψηλές επιδόσεις, τα μετάλλια και τους κληρονόμους, αυτούς δηλαδή που έρχονται από πίσω και θα πρέπει να τους μοιάσουν. Πολύ αγχωτική διαδικασία, δεν βρίσκετε; Επίσης κάθε κοινωνικό δίκτυο έχει και τη δική του δημοσίευση, επικροτώντας την επιτυχία με διάφορα ποστ, σχόλια και εξάρσεις θαυμασμού, ενώ σε περίπτωση αποτυχίας ο αθλητής δεν υπάρχει, δεν αποθεώνεται είναι ανύπαρκτος.

Δυστυχώς έτσι είναι οι άνθρωποι σήμερα. Για το δικό τους επάγγελμα και τα λάθη δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, για την κριτική και λοιδορία εναντίον άλλων, είναι πρώτοι. Ο επαγγελματικός αθλητισμός είναι και αυτή μία δουλειά, πιο απαιτητική από τις άλλες, με μεγαλύτερη αφοσίωση και περισσότερες δυσκολίες. Μόνο που μερικές φορές χρειάζεται ενθάρρυνση και συμπαράσταση. Ας τους ρωτήσουμε λοιπόν, τι πραγματικά κρύβουν και ύστερα ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του.

Της Σταματίας Γκαραλιάκου

Είναι ο χρόνος αιτία κοινοτοπίας;

 

Ένα ζήτημα που απασχολεί όλο και πιο έντονα τον κλάδο της μαζικής επικοινωνίας, είναι το πόσο έχει αλλάξει η θεματολογία των ειδήσεων. Πόσο συχνά προβάλλονται δυσάρεστες ειδήσεις και πόσο αυτές επηρεάζουν τον δέκτη. Προσεγγίζοντας, ακόμα, την κοινοτοπία που παρατηρείται, από επικοινωνιακής πλευράς θα λέγαμε πώς είναι αντώνυμη λέξη της «αποκλειστικότητας», των ειδήσεων μιας εφημερίδας, ενός δελτίου ή ενός site.

Η δημοσιογραφία, πλέον, δεν συναντάται  όπως είχε πρωτοεμφανιστεί. Όλο αυτό που η ίδια πρέσβευε έχει αλλάξει, έχει δεχτεί σημαντικές μεταβολές και τα αποτελέσματα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά.

Ο χρόνος, η κύρια αιτία που προκάλεσε μία σειρά από αλλαγές, εξωθεί τους δημοσιογράφους να επιλέγουν τα λεγόμενα θέματα ψυγείου, με εύκολη θεματολογία που βασίζεται σε προσχεδιασμένες, αυθόρμητες και απρογραμμάτιστες ειδήσεις. Ο δημοσιογράφος θέλοντας μόνο να περάσει την είδηση και να προσελκύσει τον δέκτη αρέσκεται στις συνεχείς και προσχεδιασμένες ειδήσεις και αδιαφορεί για την μοναδικότητα και το νέο που πιθανόν να παρέχει.

Οι διάφορες κοινωνίες και η καθημερινότητα γενικά, έχουν πολλά να μας προσφέρουν που σίγουρα δεν επιτρέπουν την έλλειψη πρωτοτυπίας. Ο δημοσιογραφικός παλμός όπως εξηγήθηκε από τον Fishman δεν προσδιορίζεται απλώς χωροταξικά αλλά περιλαμβάνει ένα δίκτυο κοινωνικών σχέσεων με ανταποκριτές και πηγές που συχνάζουν σε συγκεκριμένα μέρη. Σίγουρα λοιπόν αυτές οι πηγές κάτι το καινούργιο έχουν να δηλώσουν, να αποκαλύψουν και να δημιουργήσουν ένα γεγονός, το οποίο θα αποτελέσει είδηση και θα ενημερώσει.

Από επικοινωνιακής τεχνολογίας τώρα, η τελευταία καταφέρνει και υπερβαίνει τα εμπόδια του χρόνου. Συνδέσεις και διάφορες ανταποκρίσεις τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό καλύπτονται χωρίς κανένα εμπόδιο. Το πρόβλημα όμως εντοπίζεται στην κρίση του δημοσιογράφου, ο οποίος θα πρέπει να προσεγγίσει το θέμα και να παρέχει είδηση όχι κουτσομπολιό και ανακύκλωση.

Της Σταματίας Γκαραλιάκου